Psihoanaliza kao psihoterapija

 

Psihoanaliza i psihoanalitička psihoterapija su dva pristupa koje psihoanalitičari koriste u radu sa klijentima. Spolja gledano, razlike između dva pristupa su u učestalosti viđanja i načinu kontakta. Psihoanaliza je učestalija (tri do pet puta nedeljno), a klijent najčešće leži na kauču. Psihoanalitička psihoteraija je manje učestala (jedan do dva puta nedeljno), a klijent najčešće sedi u fotelji. Međutim, prava razlika leži u procesu koji se pokreće. Pokrenut procestokom psihoanalize omogućava promene koje su dugotrajnije i stabilnije dokpsihoanalitička psihoterapija dovodi do promena koje su klijentima važne u datom trenutku života i specifičnije su prirode.

Ljudi koji traže psihoterapijsku pomoć se osećaju uhvaćeni u psihičkim problemima koji im ograničavaju potencijal da dožive punu radost u svojim parternskim vezama, unutar porodice, među prijateljima, kao i u svom radu i svakodnevnom životu. Kao znaci upozorenja da nešto ne ide kako treba mogu se javiti doživljaji anksioznosti, potištenosti, zakočenosti i slični. Koreni problema, međutim, nisu dostupni na svesnom planu i stoga ih je gotovo nemoguće rešiti bez psihoterapije.
Uz pomoć psihoanalitičara klijenti stiču uvid u način vlastitog funkcionisanja kojeg nisu bili svesni. Siguran ambijent i poverljiva atmosfera omogućavaju upoznavanje sa unutrašnjim psihičkim svetom vlastitih misli, osećanja, sećanja i snova, stvarajući postepeno preduslove za olakšanje psihičkog bola, podsticanje razvoja ličnosti i jačanje sigurnosti u vlastite poduhvate. Istovremeno se razvija samoanalitička funkcija koja obezbeđuje trajanje efekata psihoanalize i nakon završetka tretmana.